تاثیر استرس بر بدن

رابطه ی بین استرس، اضطراب و نگرانی با ازدیاد فشار خون از دیرباز شناخته شده است. دیده شده است که در مقابله با بلایای طبیعی و
در مقابله با شرایط سخت زندگی، فشار خون افزایش یافته است. ماشینی شدن
زندگی و سست شدن کانون های خانوادگی سنتی و فشارهای اقتصادی شخص را آسیب
پذیر کرده و فشار خون او را بالا می برد.

تحریکات روانی ناشی از محیط اجتماعی، اشتها را برای دریافت نمک بیشتر
می کند. به همین جهت میزان استرس در افراد یک اجتماع با میزان مصرف نمک در
آن اجتماع ارتباط مستقیم دارد. دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که در
بالا رفتن فشار خون، نمک به طور مستقیم موثر نیست، بلکه تحریکات روانی
اجتماعی است که موجب تمایل بیشتر به خوردن نمک می شود.

چنانچه
استرس کوتاه مدت باشد، متابولیسم هورمون ها کمتر تحت تاثیر قرار خواهند
گرفت و آثار آن قابل برگشت است ولی اگر طولانی باشد، آثار مخرب آن غیرقابل
ترمیم است. اثرات استرس می تواند احساسی، روانی یا فیزیولوژیکی (بالا رفتن فشار خون ، اختلالات گوارشی ، عوارض پوستی و سردرد) باشد که در تمام این حالات احتیاجات تغذیه ای بدن تحت تاثیر قرار می گیرد.

اثر استرس روی هورمون ها:

استرس
روی فعالیت سیستم مرکزی اثر می گذارد و ترشح هورمون ها را بالا می برد.
غدد فوق کلیوی ترشح هورمون های اپی نفرین و نور اپی نفرین را تا 10 برابر
یا بیشتر افزایش می دهند. عمل این دو هورمون افزایش جریان خون به کبد است
و نتیجه ی آن تخریب سریع گلیکوژن، پروتئین ها و چربی ها است.

استرس،
ترشح هورمون ACTH(آدرنوکورتیکوتروپیک) را از غده هیپوفیز افزایش می دهد که
این هورمون غده ی فوق کلیه را تحریک کرده و باعث ترشح هورمون های
استروئیدی می شود. یکی از این هورمون ها کورتیزول است که سنتز پروتئین های
مختلف و همچنین سنتز آنزیم های موثر در متابولیسم چربی ها را تسریع می
کند. پس از یک دوره ی کوتاه مدت استرس، سنتز چربی ها تسریع می شود و گاهی
شخص بیشتر غذا می خورد و چاق می شود.

پس از یک دوره ی طولانی مدت استرس، در بدن شخص مقدار بیشتری چربی و مقدار کمتری پروتئین موجود است.

استرس باعث افزایش هورمون رشد نیز می شود که مسئول سنتز پروتئین های جدید است.

اثر استرس روی متابولیسم قندها:

طی
استرس، بدن در مقابل عمل انسولین(هورمون تنظیم کننده ی قند خون) مقاوم می
شود و در نتیجه مقاومت به گلوگز(قند خون) افزایش می یابد و بدن به تصور
اینکه مقدار گلوگز خون کم شده است، تبدیل گلیکوژن(ذخیره ی قندی بدن) کبدی
به گلوکز را افزایش می دهد و قند خون علی رغم وجود انسولین، در خون بالا می رود.

بالا رفتن قند خون و پیدایش قند در ادرار از علامات اولیه استرس هستند.

اثر استرس روی متابولیسم چربی ها:

در
نزد افراد مبتلا به استرس، مقدار اسیدهای چرب آزاد خون بالا می رود که علت
آن تشدید تجزیه ی چربی ها می باشد. مقدار این اسیدهای چرب بیشتر از آن است
که بدن بتواند برای سوخت، همه ی آنها را مصرف کند، به همین جهت این
اسیدهای چرب وارد کبد شده و تبدیل به تری گلیسیریدها می شوند و چون مقدار
آنها زیاد است، در کبد باقی مانده و ایجاد بیماری "کبد چرب "(fatty liver)
می کنند که کبد چرب پیش ساز بروز بیماری های سیروز کبدی و سرطان کبد است.

اثر استرس روی متابولیسم پروتئین ها:

در
شخص مبتلا به استرس، تخریب پروتئین ها نیز سریع است و باعث تعادل منفی ازت
می شود که روی اشتها اثر می گذارد و گاهی شخص نمی تواند به طور طبیعی غذا
بخورد. با کم شدن ازت بدن و کمی اشتها ، شخص وزن خود را از دست می دهد و وزن از دست رفته با دریافت کالری اضافی جبران نخواهد شد.

اثر استرس روی متابولیسم ویتامین ها و مواد معدنی:

استرس میزان احتیاج به ویتامین های A, B, C و مواد معدنی مانند کلسیم، فسفر و روی را نیز بالا می برد.

اثر استرس روی قلب و عروق:

علاوه
بر ازدیاد فشار خون، اختلال در ریتم قلب نیز از علائم استرس است. در استرس
های پیشرفته، به علت اختلالات هورمونی (افزایش ترشح کاتکولامین از غده ی
فوق کلیه)، از یک طرف حجم آب بدن زیاد شده و باعث ادم ریه و نارسایی قلب می
شود و از طرف دیگر احتیاج به اکسیژن افزایش پیدا کرده و در بافت عروق،
کبود اکسیژن به وجود می آید و این بافت نمی تواند چربی را که روی آن رسوب
کرده بسوزاند. در چنین شرایطی برای کسب انرژی لازم از روش گلیکولیز بی
هوازی استفاده می کند که نتیجه ی آن تولید اسید لاکتیک است. این جسم
چسبندگی پلاکت ها را افزایش داده و زمینه را برای به وجود آمدن ترومبوز(ایجاد لخته خونی در رگ ها) آماده می کند.

استرس همچنین باعث آنژین صدری یا انفارکتوس(حمله قلبی) نیز می شود.

لازم به یادآوری است که کسانی که ورزش می کنند، چنانچه دچار استرس فیزیکی یا روانی شوند، خیلی کمتر از کسانی که فعالیت جسمی ندارند، در معرض خطر امراض قلبی قرار می گیرند.

به
طور کلی فقط خود شخص است که می تواند با استرس مقابله کند، به این معنی که
باید با ناملایمات مبارزه کند و اوقات فراغت را به کسب دستاوردهای مثبت
اختصاص دهد.

تجربه نشان داده است که کسانی که اعتقادات مذهبی قوی دارند، کمتر در معرض حمله ناملایمات قرار می گیرند.

منبع.موسسه تبیان